Olvidar hasta desvanecer, 2019.

Clicar para ver folleto OLVIDAR HASTA DESVANECER

Olvidar hasta desvanecer es un proyecto artístico que se presenta en la Red Museística de Lugo. Es la continuación de “Faltarme el suelo”, un proyecto que pretende poner en contacto los traumas familiares no elaborados y generados por la Guerra Civil Española.

El motivo de este proyecto fue el encuentro con las camisas de mi abuelo, muerto en la guerra, que sacó a la luz la historia familiar. Un tema del que nunca se hablaba. Es por eso que ahora, al encontrar estas piezas del pasado, asalta la duda de como llegamos a estar tan aislados de esta parte tan importante de nosotros mismos. Esta desconexión entre el psado y el presente, unida a lo no nombrado pero latente en nuestra historia personal, es lo que motiva este trabajo.

El título alude al olvido y al desvanecimento de los recuerdos, en el sentido de la perdida de la trasmisión de acontecimientos. Con ellos piérdese la posibilidad de restitución de esa parte de nosotros mismos, del conocimiento de saber como estamos constituidos.

También se refiere a la muerte de la generación que lo vivió y dxs fillxs que están a punto de desaparecer. Muertos dos veces, en la guerra y en la represión con la imposición del silencio y la desmemoria.

La construción simbólica de lo expuesto elabórase mediante el enfrentamiento que supone la caída del mundo en el que se vivía. Un mismo cuerpo que golpea sus manos, la derecha contra la izquierda.

EL cuerpo construído unas veces con tejidos como el fieltro o jerseis ya elaborados y otras veces con las propias camisas del abuelo. Un cuerpo tenso y agotado, que se arrastra por el suelo y que tiene las extremidades insertadas en el hormigón. Las manos apresadas y la voz ahogada, mi pesar, abatida, de soslayo, la espera desbordada, son algunos de los títulos de las piezas que conforman “Olvidar hasta desvanecer”. Una reconstrucción subjetiva que aguarda escondida en los cajones a la espera de frenar el triunfo de la desactivación que logró el olvido.

 

GALEGO

Esquecer ata esvaecer é un proxecto artístico que se presenta na Rede Museística de Lugo. É a continuación de Faltarme el suelo, un proxecto que pretende poñer en contacto, a través das obras expostas, os traumas familiares non elaborados e xerados pola Guerra Civil Española.

O motivo deste proxecto foi o encontro coas camisas do avó, morto na guerra, que sacou á luz a historia familiar. Un tema do que nunca se falaba. É por iso que agora, ao atopar estas pezas do pasado, asalta a dúbida de como chegamos a estar tan illados desa parte tan importante de nós mesmos. Esta desconexión entre o pasado e o presente, unida ao non nomeado pero latente na nosa historia persoal, é o que motiva este traballo.

O título alude ao esquecemento e ao esvaecemento dos recordos, no sentido da perda da trasmisión de acontecementos. Con eles pérdese a posibilidade da restitución desa parte de nós mesmos, do coñecemento de saber como estamos constituídos.

Tamén se refire á morte da xeración que o viviu e dxs fillxs que están a piques de desaparecer. Mortos dúas veces, na guerra e na represión coa imposición do silencio e a desmemoria.

A construción simbólica do exposto elabórase mediante o enfrontamento que supón a caída do mundo no que se vivía. Un mesmo corpo que golpea as súas mans, a dereita contra a esquerda.

O corpo construído unhas veces con tecidos como feltro ou xerseis xa elaborados e outras veces coas propias camisas do avó. Un corpo tenso e esgotado, que se arrastra polo chan e que ten as extremidades inseridas no formigón. As mans apresadas e a voz afogada, o meu pesar, abatida, de esguello, a espera, son algúns dos títulos das pezas que conforman ‘Esquecer ata desvaecer’. Unha reconstrucción subxectiva que agarda escondida nos caixóns á espera de frear o triunfo da desactivación que logrou o esquecemento.